Eindelijk chocoladetaart!

“We’ll be back.”

Dat waren onze woorden na het succes van de -naar onze bescheiden mening- geweldige, legendarische vegan donuts van vorig jaar. Niet voor het één of het ander, maar het lijkt me zeer de moeite dat receptje nog eens te bekijken. Je vindt het hier (gewoon klikken).

‘We’ zijn opnieuw die ene vriendin en ik. Noem ons het olijke kerstduo, want putje zomer naar Michaël Buble’s Christmas CD luisteren en ter afwisseling naar Nigella’s Christmas Kitchen kijken, is nu eenmaal wat we doen. Kerst-, open haard-, wollige dekentjes- en wintergeobsedeerd als we zijn. Een beetje raar  zijn we ook wel, maar dat doet zoals gezegd geen pijn.

Naar aloude traditie kwamen we deze vakantie weer een keer samen om onze culinaire, creatieve uitspattingen een plaatsje te geven en waagden we ons in de uithoeken van het bakuniversum.

Klaar om de vegan bakwereld opnieuw een openbaring rijker te maken.

Onbevreesd.

Onbezonnen.

Maar helaas….

Inspiratieloos.

Niet dat we niet wisten wat te maken. Wél dat  we niet meteen een idee hadden hoe eraan te beginnen.

Het concept was nochtans eenvoudig:
 Ik vroeg aan de vriendin  in kwestie wat ze graag wilde veganizen. Vriendin in kwestie is een vrouw in hart en nieren, dus het antwoord lag voor de hand: een decadente chocoladetaart, met alles erop en eraan. Meteen begon er iets in mij te knagen, want als ik heel erg eerlijk ben, heb ik een lichte vegan chocoladetaartfobie. Vegan en gezonde chocoladetaart maken, is iets wat me maar niet wil lukken. Of toch niet helemaal. De taart is nooit zoals ik ze wil. Te bitter, niet zoet genoeg, te droog, te nat, niet gerezen… Het is altijd wel iets en na een poging of 20, had ik me erbij neergelegd dat chocoladetaart me nu eenmaal nooit ging lukken en had ik mijn gezondere chocoladetaartdroom het afgelopen jaar gelaten voor wat hij was.

Toen we in de keuken stonden, hadden we dus niet onze gewoonlijke “we smijten wat vanalles bij elkaar en hopen dat er iets lekkers uitkomt”-drive van gewoonlijk.

Zoals het licht-inspiratieloze mensen betaamd, zochten we onze toevlucht tot Pinterest. Even later hadden we een recept dat  we tegen al onze principes in volledig navolgden. We voelden ons wel een beetje schuldig dat we zelf niets hadden durven verzinnen, maar dat knagend gevoel verdween als snel eens we het heerlijk zoete chocoladebeslag in de vorm goten en nadien de pot uitlikten. Dit kon wel eens een erg lekkere, gezondere chocoladetaart worden…

En dat werd het. Niet als dusdanig gerezen, maar wel vol en chocoladeïg. Net zoals we ons een chocoladetaart voorstelden.

Om onze creatieve zelven toch nog een beetje te uiten, maakten we zelf een sausje voor over onze taart. En daarna volgden de traditionele belachelijke selfies en lachten we onszelf buikpijn... 

Ons doel om weer een legendarisch recept te verzinnen was dan wel niet bereikt, maar we hadden nu wel een heerlijk vegan recept voor chocoladetaart en bovenal hebben we ons een hele middag ontzettend geamuseerd. En plezier maken en genieten is toch waar samen koken in de eerste plaats om zou moeten draaien, denk ik dan. 

Decadente chocoladetaart
Gebaseerd op een recept van MinimalistBaker 

Natte ingrediënten

-          4 el gemalen lijnzaad + 12 el water

-          250 ml havermelk

-          1 ½ tl appelciderazijn

-          1 zakje bakpoeder

-          150 ml kokosnectar, agavesiroop, ahornsiroop of honing (niet vegan)

-          150g kokosbloesemsuiker

-          13Og gesmolten kokosolie

-          1 el vanille-extract

-          500g appelmoes (gemixte rauwe appel)

Droge ingrediënten

-          Een snuifje zout

-          120g ongezoet  cacaopoeder

-          120g amandelmeel

-          50g havermeel (fijngemalen havervlokken)

-          200g zelfrijzend bakmeel

Voor het chocoladesausje

-          Kokosroom van 1 blik kokosmelk

-          3 el cacaopoeder

-          2 el ahornsiroop

-          Snuifje zout

1. Mix alle natte ingrediënten in de blender tot een gladde massa.
2. Meng in  een grote mengkom de droge ingrediënten door elkaar.
3. Meng de  natte mix onder de droge en roer tot een glad, doch stevig beslag.
4. Giet het beslag in een met bakpapier beklede, ronde springvorm en bak de taart gedurende 45 minuten tot een uur in de voorverwarmde oven op 180°C of tot een prikker droog uit het midden van de taart komt.
5. Meng intussen alle ingrediënten voor het  sausje door elkaar.
6. Laat de taart afkoelen en serveer met de chocoladesaus en eventueel wat besjes en gehakte walnoten.

 

Fast-Food: perzik-geitenkaas-olijf-salade

Salade is eigenlijk fast-food, maar dan gezonder. Ik ben er redelijk verslaafd aan: doodsimpel, je kan er alles in kwijt wat je maar wil en het is vooral ongelofelijk lekker.
 

Een ander leuk pluspuntje aan salades is dat ze er vaak ontzettend lekker uitzien en mensen zullen denken dat je er erg veel tijd in hebt gestopt, terwijl je eigenlijk gewoon op een kleine 10 minuutjes tijd op goed geluk wat dingen op een schaal smeet. U hoort het al: er bestaat gewoon geen excuus om vandaag nog een lekkere salade te maken en zo je dagelijkse vitamientjes binnen de smokkelen. Wat dacht je van een frisse perzik-geitenkaas-olijfsalade?

Over moestuinieren, falen, whoopies en zongedroogde blauwe besjes

Oogst.

Voor een keer was er eens oogst, met name blauwe bessen.

Veel blauwe bessen.

Veel zon ook. En warmte en hittegolven enzo.

En dat is dan wat er overschiet van die grote blauwe bessen oogst als je na een tijdje terug uit vakantie bent.

Een hele struik vol verdroogde, blauwe bolletjes.

Eerste reactie: teleurstelling, woede, boos op de zon, de warmte, de bessen. 

Mijn moestuinhistoriek kennende, zou u het moeten begrijpen. Ik ben een van de meest extreme voorbeelden van een mislukte wanne-be moestuinier. Al jaren spit, zaai en plant ik me te pletter op mijn zielig lapje, beschaduwde grond onder de bomen, het enige stukje hof dat mijn papa me wou overlaten om mijn groene zelve op uit te leven. Al mijn inspanningen ten spijt heb ik op wat opgeschoten sla en die ene, door kippen kapot gepikte pompoen van 3 jaar geleden nooit echt veel oogst gehad. Tuinieren en ik, het lijkt- hoe graag ik het ook doe- voorbestemd te floppen. Dat werd nogmaals bevestigd toen alles op mijn lapje grond dit jaar als bij wonder begon te groeien en bloeien dat het gene  naam had. Gigantische boerenkoolplanten, patatten, aardperen, kruiden, zelfs de frambozen-, cassis- en eerder genoemde blauwe  bessenstruik begonnen uit het niets vruchtjes te schieten dat het een lieve lust was. Men zou het ervaring kunnen noemen. Men zou kunnen denken dat ik geleerd heb uit de fouten van vorige jaren en het nu over een totaal andere boeg heb gegooid en deze oogst dankzij mijn kennis en ervaring heb verdiend. Een plausibele redenering, ware het niet dat ik een heel jaar in Gent heb gezeten en geen poot naar mijn lapje grond heb uitgestoken. 

Eindelijk rust, dacht de grond. Zolang ik maar niet in de buurt ben, tiert alles hier weelderig.

Ik was- ondanks het feit dat de oogst blijkbaar aan mijn afwezigheid te danken was-  onbeschrijflijk blij met al dat rijpend lekkers in de tuin en keek tijdens de examens  al uit naar de eerste bessen en frambozen. Terug van vakantie verwachtte ik dus kilo’s oogst en was ik al een hele middag confituur maken aan het plannen.

Kom ik thuis en hangt alles verschrompeld en verdroogd aan de struik, ogenschijnlijk oneetbaar en verloren te wezen…. U begrijpt hopelijk mijn frustratie.

Maar goed, enthousiast als ik ben probeer ik het positief in te zien: zongedroogde blauwe bessen, dat kunt ge zelfs in de biowinkel niet kopen en eigenlijk smaken ze zo slecht nog niet en zien ze er behoorlijk decoratief uit.

Mijn besjes kregen samen met die al even mooie groene pistachenootjes uit Spanje een plaatsje als kransje rond mijn nieuwste creatie: chocolade-woopies met vegan witte chocolade- amandelvulling, afgewerkt met pistache en  blauwe besjes. Klinkt behoorlijk chique, al zeg ik het zelf.

Woopies zijn overigens een soort mini sandwiches, maar dan gemaakt van cakejes. Erg leuk voor een afternoontea-party. Zeker deze, aangezien ze niet alleen verslavend lekker,  maar ook compleet veganproof en gezonder zijn dankzij wat verscholen kokosolie, noten, ijzerrijk caccaopoeder en vezelrijke volkorenbloem. En schattig zijn ze ook wel, toch? 

By the way: voor zij die níet falen bij het kweken van blauwe bessen, of gewoon geen blauwe bessenstruik staan hebben: gebruik gerust veenbessen of andere flashy gedroogde vruchtenstukjes, laat de vruchtjes weg of meng verse blauwe bessen door de witte chocoladevulling. Bij dat laatste raad ik je wel aan de woopies meteen te verorberen.

Chocoladewhooopies met witte chocolade-amandelvulling, blauwe besjes en pistachenoten

Voor de chocoladecakejes

-          120g cacaopoeder

-          100g kokosolie

-          250g volkorenmeel

-          ½ zakje vanillepuddingpoeder

-          1 mespuntje pure stevia  (ik gebruik stevija reb-a)

-          5 el rijststroop of (niet-vegan) honing

-          Snuifje zout

-          Een scheutje vanille-extract

-          4 el havermelk of andere planaardige melk

Voor de witte chocolade-amandelvulling

-          4 el amandelpoeder

-          2 el havermelk

-          2 grote el zachte kokosolie

-          Vanille-extract

-          Snuifje zout

-          1 el rijststroop of honing of ahornsiroop

Voor de afwerking

-          Pistachenoten

-          Gedroogde blauwe bessen of andere mooie gedroogde vruchtjes

1. We beginnen met de cakesandwichjes: 
1. Meng het meel, cacaopoeder, zout en vanillepuddingpoeder door elkaar. Voeg de overige ingrediënten toe en meng opnieuw tot een deeg dat op koekjesdeeg lijkt, kneedbaar is en niet aan je handen blijft kleven. 
2. Bekleed een bakplaat met bakpapier en vorm walnootgrote bolletjes van het deeg, die je op de bakplaat plat duwt en zo cirkelvormig mogelijk vormt. Je mag de cakejes gerust dicht bij elkaar leggen aangezien ze niet meer zullen uitzetten bij het bakken. 
3. Bak de cakejes 10 minuten op 180° of tot ze stevig, maar vanbinnen nog een beetje smeuïg zijn. 
4. Laat volledig afkoelen op een roostertje.
2. Intussen kan je de de vulling maken. Daarvoor meng je het amandelpoeder met het zout, de stroop en het vanille-extract en de melk. Daarna meng je er met een vork de kokosolie onder tot een botercrème-achtige substantie. Plaatst in de koelkast.
3. Als de cakejes volledig zijn afgekoeld, kan je de woopies beginnen assembleren. Neem 1 cakeje, besmeer met een royale laag “botercrème” en dek af met een tweede, bij voorkeur ongeveer even groot, cakeje. Rol de woopie dwars door een bordje mer een mix van gebroken pistachenootjes en gedroogde bessen.
4. Klaar en eten maar!
   
   Tip  van het huis: Assembleer de whoopies à la minute. Heb je toch nog woopies over, bewaar ze dan in een doos in de koelkast.